Güney Kıbrıs’taki Milletvekilliği seçimleri yaklaştıkça hırçınlık ve efelik de bir o kadar artıyor.
Güneydeki Rum efelerin ve 21.ci yüzyılda bile hala daha Türk-Rum düşmanlığını körüklemek isteyenlerin sayısı inanılandan çok daha fazla. Rumlar akıllarını Türkler ile bozmuşlar ve bizimle birleşmek ve dostane yaşamak yerine, yüzyıllardır içlerinde sakladıkları bizi ezmek ve bu topraklardan silmek düşüncesi, hala daha canlılığını hiç kaybetmemiş.
Güzelyurt’a yerleşmesine izin vermeyen, kendisi ve ailesinin insan haklarını çiğneyen kişiler hakkında ceza davası açmaya niyetli olduğunu söyleyen ve Cumhurbaşkanı Mehmet A. Talat’ı dava etmek isteyeni mi, kuş gribini bahane edip sınır kapıları kapansın diyeni mi, KKTC Cumhurbaşkanını makamında ziyaret edecek diye İngiliz Dış İşleri bakanına yumurta atanı mı, Melbourne’daki tenis şampiyonasında finali oynamaya hak kazanan Rum Markos Bağdatis’in finale gelinceye kadar yaptığı maçlarda “Türkler Kıbrıs’tan dışarı” diye taa Avustralya’larda bile slogan atanları mı istersin. Hepsi de akıllarını Türklerle bozmuşlar.
Papadopulos’un son zamanlardaki inatçılığı seçmenlerinden kaynaklanıyor ve bu davranışı da taraftarlarından büyük destek görüyor. Zaten böyle davranmasa sağcı taraftar bulamaz ve DIKO seçimlerde hava alır.
İşin garibi, Mayıs ayındaki genel seçimler yaklaşırken, bir zamanlar adanın yeniden birleşmesi için çalışan muhalefet partileri, Kıbrıs’lı Türkler kardeşlerimizdir diyenleri, solcusu, sosyalisti, kısacası siyasi partilerin en sağdan en komünistine kadar tümü, “Türk Düşmanı” ve “Milliyetçi” oldular.
Şimdi Rumlar AB’ye girdi ya, hepsi de Kıbrıs konusunda Avrupa Birliği’nin Birleşmiş Milletler’den daha fazla söz sahibi olması gerektiği kanısında. Çünkü işlerine öyle geliyor. Rumların çoğu, “Avrupalı bir çözüm”ün hayalini kuruyor. Yani Rumların çoğunluk, Türklerin azınlık olduğu bir çözüm.
Bu hayalin arkasında yatan istek, 1977 ve 1979 Doruk Anlaşmalarından uzaklaşmak ve BM’nin “İki bölgeli ve iki toplumlu federasyon” tezini, “Null and Void” hale getirmek, yani sıfırla çarpmak ve Kıbrıslı Türklerin sınırlı azınlık haklarından faydalanacağı üniter bir devlet kurmak.
Papadopulos’un başkanlığındaki Kıbrıs’lı Rumların %76 çoğunluğunun, 24 Nisan 2004 tarihinde yapılan referanduma “HAYIR” demelerinin ana gerekçesi bu.
O gün bu gün, adada kalıcı bir çözüm için Kıbrıs’lı Türkler ne teklif yapsa, Türkiye neler önerse, Papadopulos “OXİ” yani “HAYIR” diyor.
Kıbrıs Rum Yönetiminin politikacıları, Türkiye’ye AB yolunun açılması için 3 Ekim Müzakere Çerçeve belgesinin arkasına saklanmışlar ve nasıl olsa Türkiye Kıbrıs (Rum) Cumhuriyetini tanımak ve limanlarını açmak zorunda düşüncesi ile “Olumsuz bir Megalomani”ye kapılmışlar. Kıbrıs’lı Rumlara göre bu liman açmak ve tanımak işi “Olmazsa olmaz” kavramlardan biri.
Bu nedenle Kıbrıs’lı Türklerin siyasi seviyelerinin yükseltilmesine, ambargoların kaldırılmasına ve limanların açılmasına karşılar. Olmaya ki, Türkler insanca yaşama hakkı kazanırlarsa, ikinci sınıf ve azınlık statüsünde vatandaş olmayı reddederler fikrini iyice kafalarına kazımışlar.
Rum Dışişleri Bakanı Yorgos Yakovu’nun, Türkiye tarafından yapılan ve Kıbrıs sorununda 4’lü görüşme gerçekleştirilmesine ilişkin önerinin kabul edilmesinin söz konusu olmadığını ve bunun Rum ve Yunan hükümetlerinin değişmez görüşü olduğunu söylemesinin kökeninde, yukarıdaki mantık yatmaktadır.
Son Türk önerileri o denli güçlü ve olumlu bir rüzgar yarattı ki, Rumlar bu rüzgarın karşısında duramıyorlar artık. Eski tabaklar bardak oldu ve dünya kamu oyu, yıllardır binbir türlü yalanın arkasına sığınıp mazlum rolü oynayan Rumların arkasında değil artık.
Bu sefer işler beklendiği gibi gitmiyor. Amerikalılar ve İngiltere inisiyatifi ele aldılar ve Türk önerilerini benimsemekle kalmayıp, bunları kabul etmesi için Kıbrıs Rum tarafına ve Atina’ya baskı yapıyorlar. Rumlar her “HAYIR” dediklerinde boyunlarındaki ilmik biraz daha sıkılacak. 4’lü konferansın alternatifi 5’li Konferans.
Ve işin sonunda Rumlar isteseler de istemeseler de bu konferansa katılıp masaya oturacaklar.
Türk önerileri Kıbrıs’lı Rumları fena köşeye sıkıştırdı. Rumlar için tam bir baş ağrısı oldu bu öneriler.
Öneriler şimdi adeta üstlerine doğru gelen büyük bir taş gibi. Kıbrıs Rum Yönetimi, kıpırdayamaz, manevra yapamaz oldu. İleri, geri, sağa, sola kaçmaya çalışıyor ama nafile. Kabus dolu rüyada bir yere kaçılamadığı gibi Rum Yönetimi de savuşturamıyor bunu bir türlü.
Aslında önerilerin içinde pek bir şey yok ama önerilerin yarattığı rüzgar karşısında durulur gibi değil.
İngiltere hemen “Rumlar bu önerileri reddederlerse “B” planım” var dedi. Nedir bu İngilizlerin “B” planı. Benim aklıma ilk gelen KKTC Cumhurbaşkanı M. A. Talat’ın, Blair tarafından İngiltere’ye davet edilmesi ve Downing sokak No.10 da kabul edilmesi. Çift kanatlı siyah giriş kapısı ile ünlü, İngiliz Başbakanlık binasında yani.
Böylesi bir davranışı Rum Yönetimi rüyasında bile görmek istemez. Görse bile kimseye söylemez ve hayra yormaz.
Amerika zaten daha başından “B” planını ima etti. Amerikalıların “B” planlarının temelinde Ercan’a direk uçuş var. Bu uçuşlar Newyork’tan değil, yöredeki Amerikan üslerinin birinden olacak.
Birde Amerikalılar ile İngilizlerin ortak bir “B” planı var ki, Rum Yönetimini çıldırtıyor. Ellerinden gelse ve bu işin mimarını bir bulsalar bir tek gün bile yaşatmazlar kendisini. Bu fikre adadaki barış havarisi Hristofyas bile çok bozuldu.
Teklif edilen “A” planı, dörtlü bir konferans yapılması. Bu teklife göre Türkiye, Yunanistan, Kıbrıs Rum Yönetimi ve KKTC masaya oturup, anlaşmaya varmadan kalkmayacaklar. Tuvalete bile gitmek yok.
Eğer Papadopulos horozlanıp “OXİ” derse ki dedi, bunun alternatifi “B” planı. “B” planının içeriği “Beşli Konferans” olması. Yani bu defa konferansa birileri daha katılacak. Bu beşinci taraf ABD’mi olur, İngiltere’mi olur, Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri’mi olur kestiremiyorum ama aklıma en çok yatan İngiltere’nin olabileceğidir.
Amerikalılar ve İngiltere inisiyatifi ele aldılar ve Türk önerilerini benimsemekle kalmayıp, bunları kabul etmesi için Kıbrıs Rum tarafına ve Atina’ya baskı yapıyorlar. Güvenlik Konseyinde Annan raporunun görüşülmesine ilişkin engellerin kalkacağı şantajı ile Rusya’yı kullanarak, Rum Yönetimine baskı yapmak eğilimindedirler. Rumlara işlerin bu şekilde devam edemeyeceğini ve bir değişiklik sürecinin başlatılması gerektiğini işittiriyorlar. Akıllarındaki Papadopulos ile Talat’ın bir ön görüşme yapması ve diyaloğun başlaması.
Türkiye önerisinin sunduktan sonra, Lefkoşa çok zor durumda kaldı. Rum Yönetimi Başkanı Papadopulos, işin şakaya gelir tarafı olmadığını anlayınca eski hırçınlığını bir kenara bıraktı ve Genel Sekreter’in davet etmesi durumunda diyaloğa derhal icabet etmeye ve Kıbrıslı Türkler ile alakalı ortaya çıkacak herhangi bir sorunu meşruiyet çerçevesi içinde göğüslemeye ve tartışmaya hazır olduğunu bildirdi.
Bildirdi bildirmesine de arkasından, elindeki son koz olan “VETO” hakkını da ne olur ne olmaz diye ortaya çıkarıp masanın üstüne koydu. Rum Yönetimi Dışişleri Bakanı Yorgo Yakovu, Ankara’yı, Türkiye’nin Avrupa Birliği sürecini veto etmekle tehdit etti.
Ben bunu saldırıya uğrayan kedinin köşeye sıkışınca, ölümü göze alıp karşı saldırıya geçmesine benzettim. VETO’nun sonu Kıbrıs Rum Yönetimi için tam bir felaket olur ve ada, bir daha birleşmemek üzere ikiye ayrılır.
Kıbrıs Rum Yönetimi “kayıplar” konusunu uzun yıllar istismar ederek, kayıp ailelerinin acılarını siyasi amaçla kullandı ve kayıplar konusunu hep canlı tutmaya çalıştı. Bu yalanın hiçbir zaman ortaya çıkmayacağını ve DNA testi gibi bir yöntemin bulunamayacağını düşünerek sonuna kadar bu yalanlarının arkasına saklandı.
Kıbrıs’ın Rum tarafında faaliyet gösteren ve kayıplarla ilgili çalışmalarını sürdüren Genetik ve Nöroloji Ensitüsü, 20 iskeletin kimliğini belirlediklerini ve bu kişilerin Kıbrıs’lı Rum ve Yunanlı olduklarını açıkladı. Kimliği belirlenen ve kayıplar listesinde yer alan bu kişilerin, Türkler tarafından öldürüldüğü iddia edilmekteydi.
Rum yönetiminin kayıplar konusundaki bu yalanına kapılan bazı Kıbrıs’lı Rumlar da AİHM’ye 10 tane de başvuru yapmışlardı.
Tabi güney Kıbrıs’ta gömülü bulunmaları, bu iddialarının bir kere daha “yalan” olduğunu ortaya koydu. DNA Testi ile kimliği belirlenen Rum kayıplar, ailelerine bildirildi. Yunanlı olanlar ise ailelerine bildiriliyor.
Rum Yönetimi, bilgi verme işlemlerinin tamamlanmasının ardından, kayıpların isimlerini açıklayacak ve iskeletleri gömülmeleri için ailelerine teslim edecek. Herhalde teslim töreninde, “sizlere yıllarca yalan söyledik bizi affedin” diyecek.
İşçin gerçeği şuki 1963-74 yılları arasında şehit olanların dışında 450 kayıp Türk var. Rum tarafının 1974 yılında ortaya çıkan kayıp sayısının ise 1400. Türklerin kayıplarının yüzde 26’sı kadın ve çocuk, Rumların ise yüzde 6’sı kadın ve çocuk.
Bu oran dünyaya, Rumların, insan hakları ihlali açısından sorumluluklarının çok daha fazla olduğunu ilan etmektedir. AİHM yolu bize de açıktır. Bunun hesabını tabiî ki zamanı gelince soracağız.
Kıbrıs Rum tarafının konuya ilişkin yalana dayalı propagandası, uzun bir süre, Kıbrıs’taki kayıp kişiler sorununun, Türk ordusunun Temmuz 1974’deki müdahalesi sırasında sözde tutuklanan, Türkiye’ye götürülen ve bir daha iade edilmeyen, 1619 Kıbrıs Rum’unun akıbetiyle ilgili olduğu şeklinde olmuştur.
Tabiî ki öne sürülen bu yalan iddialar inandırıcı kanıtlara dayanmamaktadır. Üstelik 1963-74 döneminde Kıbrıs Rum ordusu ve polisince tutuklandıktan sonra kaybolan 803 kayıp Kıbrıslı Türk’ten de hiç söz edilmemektedir.
Rum kayıp kişilerinin Türkiye’ye götürüldüğü ve bir daha iade edilmediği iddiası, tümüyle gerçek dışıdır. 1974 çatışmalarında güvenlik nedenleriyle Türkiye’ye götürülen tüm Rum savaş esirlerinin iade edildiği ve Kıbrıs’ın Rum tarafında salıverildiği, 11 Mart 1976 tarihli bir basın açılamasında, ICRC (Uluslararası Kızılhaç Örgütü) tarafından teyit edilmiştir.
Makarios’un, pratikte tüm Kıbrıslı Rum kayıplarının öldürülmüş olduklarıyla ilgili açıklaması ve bu ifşaatını “eldeki kanıtlara” dayandırması, TV kayıtlarında hala durmaktadır. Söz konusu “eldeki kanıtlar” bugüne kadar ne kamuoyuna açıklanmış, ne de gizli olarak da olsa, Kayıp Kişiler Komitesi’ne (CMP) iletilmiştir.
Yunanistan eski Denizcilik Bakanı Evangelos Iannapoulos’un, Eleftherotipia gazetesi Nisan 1988 sayısında yayınlana sözleri aslında kayıp kişilerin akibetinin ne olduğunu açıkça ortaya koymaktadır.
Bakan “Kayıp kişiler olarak lanse edilen Rumlar, aslında darbe sırasında öldürülen Kıbrıs Rumlarıdır. Kıbrıs’ın Türkiye tarafından istilasına gelince.. Darbeyi yapan ve uluslararası arenada “Kıbrıs Cumhurbaşkanı” olarak tanındığı bir zamanda Makariosu deviren, Yunan Subaylarıydı. Makarios’u devirip, Kıbrıs Rumlarıyla Kıbrıs Türklerini boğazlamaya başlamak, Sampson gibi bir deliyi Kıbrıs’ın başına empoze etmek ve tüm bunlara karşın Türkiye’den hiç bir tepki beklememek nasıl mümkün olabilir?” diyerek gerçeği resmi ağızdan açıkça ortaya koymuştur.
15 ve 20 Temmuz 1974 tarihleri arasına rastlayan ve Türk müdahalesine yol açan, beş günlük darbe sırasında birkaç yüz Kıbrıs’lı Rum’u, kimlik tespiti yapılmaksızın gizli toplu mezarlara gömdüklerini, dönemin Rum bayan milletvekili Rena Katselli, 1974’de yayınlanan günlüğünde “… Herkes korkudan ve dehşetten donmuş vaziyette. Tümü de çıt çıkarmadan, öldürüldükten sonra gizli bir toplu mezara götürülüp gömülen küçük çocukla ilgili dehşet verici ayrıntıları dinliyorlar: Oğlunun cesedini arayan yaşlı adamın kendisi de hemen orada vurularak öldürüldü. Merkezi Cezaevlerinde, işkenceler, infazlar…” şeklinde yazarak çok açık bir şekilde katliamı ortaya koymuştur.
Kıbrıs’ta olayların 1963 de değil 1974’de başladığını iddia edecek kadar yalancı olan Kıbrıs’lı Rumların, kayıplar konusundaki sözlerinin de diğerleri gibi sahtekarlığa ve yalana dayalı olduğu ortaya çıkmaya başladı.
Birde aklımı kurcalayan başka bir şey var. Kemikleri bulunan 20 kişinin bazılarının Kıbrıs’lı Rum, bazılarını da Yunanlı olduğu açıklandı. Hadi Kıbrıs’lı Rumları anladım da, asker elbiseli Yunanlıların ne işi vardı Kıbrıs’ta.
Dün Blair ile yaptığım görüşmede, bana, KKTC Cumhurbaşkanı Talat’ı önümüzdeki aylarda Londra’ya davet edeceğini söyledi.
Bu cümle sanal ama içeriği yakında gerçek olacak. Ve ben bu davetin yapılacağından yüzde yüz eminim.
İngiltere Dışişleri Bakanı Jack Straw’un Yakovu ile görüşmesi sırasında, Rum Dışişleri Bakanlığı ve İngiliz Yüksek Komiserliği binası önünde çirkin protestolar yapılmışsa, çeşitli Rum öğrenci birliklerine mensup yaklaşık 900 öğrencinin İngiliz Yüksek Komiserliği önünde eylem gerçekleştirip “KKTC’nin Düzeyinin Yükseltilmesine Hayır, Halkımızın ve Vatanımızın Yeniden Birleşmesi, Dünya Halkları Boyun Eğmiyor” şeklinde sloganlar atmışlarsa ve de Straw’un aracına yumurta fırlatıp, İngilizler tarafından 1950’li yılların sonunda asılarak idam edilen EOKA mensuplarını da betimleyen pankartları açmışlarsa, benim bildiğim İngiliz hükümeti bunun altında kalmaz ve en ağır şekilde cezalandırır.
Tabi ceza derken Mahkemeye götürüp içeri sokmayı değil, Kıbrıs’lı Rumların en hoşlanmayacağı bir davranışla cezalandırmayı kastediyorum. Ne olabilir bu. En mantıklısı ve can yakıcısı, İngiltere Başbakanı Blair’in, CB Talat’ı İngiiltere’ye resmen davet etmesi ve Downing Sokak No.10’da veya House of Commons (İngiliz Halk Meclisi) kabul etmesi olabilir.
Bence Başbakan Bliar bunu yapacak.
Zaten Straw, son Kıbrıs ziyaretinde ben ne dediysem onu yapmıştı, şimdi de Blair yapacak.
Başbakan Gül’ün son açıkladığı eylem planı ve bu açıklamayı yapmadan evvel ilgili her yer ile görüşüp zemini ve ortamı hazırlaması, Kıbrıs’lı Rumları hazırlıksız yakaladı.
Üstelik şimdi genel konjonktür ve siyasi ortam da eskiye kıyasla biraz farklı. Rumlar Rauf Denktaş dönemini arar vaziyete gelmek üzereler.
Eskiden çevirdikleri Bizans oyunları ile çözümsüzlüğün suçunu, bir kere adını “çözüm istemeyen kişi” olarak çıkardıkları “Denktaş”ın sırtına yükleyip her seferinde işin içinden rahatça çıkabiliyorlardı.
Şimdilerde karşılarında, Cumhurbaşkanlığı koltuğuna “Çözüm” vaat ederek seçilen ve Türkiye’den bu yönde de destek gören “Çözümcü Talat” var.
Üstelik CB Talat, Rumlara elini uzattı ve hala daha eli havada. Talat’ın elini ne tutan var ne de sıkan.
Başbakan Gül’ün önerdiği eylem planı, Kıbrıs Rum Yönetimini iyice sıkıya soktu. Kıbrıs’ın birleşmesi eskiye kıyasla artık daha zor. Bunun sebebinin de artık Güney Kıbrıs’lı Rum’lar olduğu açık bir şekilde ortaya çıktı.
İzolasyonlar Kıbrıs’lı Rumlara yönelecek artık. Kıbrıs Rum Yönetimi Başkanı Tassos Papadopulos’un bizzat kendisi, gittikçe artan bir izolasyon ve güvensizlik girdabı içine girmeye başladı.
Negatif havanın ve Kıbrıs’lı Rumların “Adada barışı istemeyen taraf” olduğunu ortaya çıkmasının göstergeleri;
a) İngiliz Dışişleri Bakanı Jacques Straw’un Kuzey Kıbrıs’a yaptığı ziyarette gerçekleştirilen çirkin Rum protestoları.
b) Rumların Kofi Annan’a karşı ortaya koydukları negatif tutumları,
c) 2004 referandumunda Rumların %75 oranındaki “Hayır” oyları
d) AB Komisyonu tarafından önerilen Mali Tüzük ve Doğrudan Ticaret Tüzüklerinin onaylanmaması için Rumların gösterdikler olağan üstü çaba ve gayret.
Gül’ün bu son eylem planı önerisi, adada çözümü ve barışı istemeyenin Kıbrıs’lı Rumlar olduğunu bir kere daha ispatlayacak ve Papadopoulos’u da dünyaya uzlaşma kültüründen mahrum bir politikacı olarak tanıtacak.
Rumlar, sonunda AB içinde güvenilirliklerini kaybedecekler ve süreçte başladı.
Bence İngiltere Dış İşleri Bakanı Jacques Straw’ın Kıbrıs’ı ziyaretinin en can alıcı noktalarından bir tanesi de, ziyaret sonunda Kıbrıs’ın hangi hava alanından ayrıldığıdır.
Gideceği ülke Türkiye olunca bu konu çok önem kazanıyor.
Biliyorsunuz Türkiye’nin Rumlara uyguladığı, göze göz, dişe diş misali bir limanlar ambargosu var. Rumların Kıbrıs Türklerine uyguladıkları izolasyonların bir parçası olan KKTC limanlarının, Rum yönetimi tarafından korsan liman ilan edilmesinin karşılığı olarak da Türkiye Rum hava ve deniz limanlarından kalkan hiçbir gemi veya uçağı kendi limanlarına kabul etmiyor ve uçuşların kendi hava sahası üzerinden olmasına bile izin vermiyor.
İşte Rumlar Straw’ın Kıbrıs ziyaretini bahane edip, illaki Straw’n uçağının Larnaka hava alanından kalkıp direk bir uçuşla İstanbul’a gitmesini istiyorlardı ve bu konuda yoğun bir baskı da yapıyorlardı. Amaçlardı Straw’ı alet gibi kullanıp ambargoyu delmekti.
Ama İngiliz Dış İşleri Bakanı bu zokayı yutmadı ve ziyaret programında sır gibi sakladığı adan ayrılış yöntemini, Ağrotur’daki (Akrotiri) İngiliz üslerini ziyarete gittiği vakit fiiliyata dönüştürdü ve Uluslararası trafiğe açık Ağrotur havaalanından İngiliz hükümetine ait bir uçağa binerek direk bir uçuşla İstanbul’a gitti.
Bu ziyaret, bana göre Kıbrıs’lı Rum Yöneticilerin kendi kendilerine birkaç kurşun sıkmaları ile sonuçlandı.
Straw’ın, CB Talatı makamında ziyaret etmesi, yeni bir kapı açtı, yeni bir prosedür ve kavram getirdi dıştan gelen devlet adamlarının KKTC Cumhurbaşkanını ziyaret protokolü uygulamasına.
Artık KKTC’ye yapılacak ziyaretlerde, KKTC Cumhurbaşkanın resmen görmek isteyen yabancı devlet adamı, Cumhurbaşkanı makamına gitmek ve orada görüşmek zorunda. Saray Otel veya Dış temsilciliklerin binasında görüşmek dönemi bitti.
Üstüne üstlük bir de Gül’ün sunduğu eylem planı var ki, yenilir yutulur gibi değil. Her ne kadar Rum Yönetimi hemen ve derhal OXİ (Hayır) demişse de ve “Bunlar eskidir. Yeni bir şey yok” demişlerse de etkileri yavaş yavaş ortaya çıkmaya başladı.
Şimdiye kadar ortaya konan tepkiler Türkler için olumlu, Rumlar için olumsuz.
Hele hele Avrupa Konseyi Parlamenterler Meclisi (AKPM) tarafından, Türkiye’nin Kıbrıs konusunda sunduğu bu eylem planına destek verilmesi, Rumları bayağı korkuttu. AKPM’deki Türk parlamenterlerin girişimiyle kaleme alınan ve TC Dışişleri Bakanlığı’nın hazırladığı eylem planına tam destek veren bu yazılı bildiride;
1- Avrupa Birliği ve AB Konseyi’ne, KKTC’ye yönelik uluslararası izolasyonun kaldırılmasına destek vermeleri çağrısı yapılıyor,
2- Kıbrıs’ta mevcut statükonun kabul edilemeyeceği belirtiliyor,
3- Kıbrıs sorunun çözümü için hareket etme zamanının artık geldiği,
4- Kıbrıs sorununa ilişkin çözüm çabalarının şu ana kadar başarısız kaldığı,
5- BM barış planına “evet” diyen KKTC’nin uluslararası ambargo yüzünden mağduriyetinin devam ettiği vurgulanıyor
Bu bildiriye iki gün içinde yaklaşık 70 Avrupalı parlamenter imza attı. Bu imzaların sayısı bu gün 100’ü geçer herhalde.
Kıbrıs Rum Yönetiminin üzerindeki baskı gittikçe artıyor ve uluslar arası arenadaki saygıları da bu oranda azalıyor.
Türkiye’nin bu yeni ve beklenmedik atağı ile zor durumda kalan Kıbrıslı Rumlar, sessiz diplomasi yürüterek AB üyelerini bilgilendirme çalışması başlattılar. Hedefleri AB kurumlarını ablukaya almak ve Türklerin bu yapıcı girişimlerini sıfırla çarpmak.
Sanırım kendileri sıfırla çarpılmak üzereler. Siftahı Straw yaptı.
