Türkiye’nin durdurulamaz atağı |
 |
Prof. Dr. Ata ATUN |
|
Benim için hayati önemdeki bir Akademik çalışma için zorunlu olarak sizlerden 14 gün ayrı kaldım. Bu çalışmamın sonucunu sizlere gelecek hafta içinde açıklayacağım. Zorunlu ayrılık için hepinizden özür diliyorum.
Türkiye’nin durdurulamaz atağı
3 Ekim yaklaştıkça, AB-Türkiye müzakerelerinin başlaması koşulu olan “Gümrük Birliğinin genişletilmesini ön gören protokol”da önem kazanmaya başladı.
Birçok kişi bu koşulu bir nevi çıbanbaşı olarak görüyor. Ama bana göre hiçte çıbanbaşı olabilecek önemde bir konu değil.
2002 yılının Türkiye’sine bakıyorum. Ekonomisine, enflasyonuna, ihracatına, gayrı safi milli hâsılasına ve komşuları ile olan ilişkilerine bakıyorum. Birde 2005 yılındaki Türkiye’ye bakıyorum ve yukarda belirttiğim konuları 2005 yılı itibarı ile değerlendirip 2002 yılı ile kıyaslıyorum.
2000’li yıllardaki Rusya’nın Kıbrıs ile ilgili inatsal tutumunu hatırlamaya çalışıyorum. Yıllardır süre gelen Rumların adada barış isteyen, Türklerin de barış istemeyen taraf olduğu konusundaki kafalarda adeta betonlaşmış kanıya bakıyorum.
2000’li yılların başında THY ve KTHY’den başka alanlarımıza inmeyen uçakları hatırlayıp Azebaycan’dan direk uçuşla geleceği müjdelenen uçağı bekliyorum.
Bence Türkiye’de 2002 yılında işbaşına gelen AKP hükümeti birçok tabuları yıktı ve Dış İşleri Bakanlığındaki deneyimli büyükelçiler ve diplomatlarla el ele vererek dış politikada müthiş bir atak başlattı.
2005 yılında Türkiye’nin tüm komşuları ile arası iyi ve sıcak dostluklar oluşturulmuş. Ekonomisi yükseliş trendinde, ihracatı 2002 yılı değerlerini ikiye katlamış, enflasyon tek haneli olmuş ve GSMH’sı nüfus artışına rağmen yukarı doğru giden bir grafik çizmiş.
Adada barış istemeyen tarafın Rumlar olduğu ortaya çıkmış. ABD, BM ve AB biz Türkleri sıkıştıracağına Rumlar üzerinde baskı kurmaya başlamış. Papadopulos her gün devirdiği çamlarla batı dünyasında neredeyse istenmeyen adam (persona non grata) konumuna girmek üzere.
Türkiye’nin son 3 yıldaki dış politikasındaki bütün bu gelişmeleri tekrar hatırladıktan sonra “Gümrük Birliğinin genişletilmesini ön gören protokol” konusuna geri dönelim.
Türkiye Başbakanı Recep Tayyip Erdoğan, İngiltere Başbakanı Tony Blair ile bir görüşme yapmak ve gümrük birliğinin genişletilmesini öngören protokolün Türkiye tarafından imzalanması konusunda Türk tarafının düşüncelerini aktarmak için perşembe günü Londra’ya gidiyor.
Karşılıklı oturup, İngilizlerin ünlü sütlü çayını içip geyik muhabbeti yapmayacaklar doğal olarak. İngiliz Başbakanı Tony Blair’in AB Dönem Başkanı olması nedeni ile bu görüşme çok önemli ve Türkiye tarafından protokolün imzalanması konusundaki en can alıcı noktayı oluşturacak. İşin ilginç yanı Blair, bu hafta başında, yani Erdoğan ile görüşmeden bir gün evvel Rum lider Tasos Papadopulos ile de görüşecek.
Derin kulaktan gelen bilgilere göre Blair bu görüşmede, Papadopulos’u protokol konusunda “tatmin etmeye” çalışacak ve aynı zamanda buna paralel olarak da kendisini Türkiye’nin müzakere çerçevesine itirazda bulunmaması konusunda ikna etmeye uğraşacakmış.
Mış diyorum. Bence hiçte mış değil. ABD’nin, BM’nin ve AB’nin neredeyse kara listesinin başında yer alana Papadopulos’a İngiltere bu görüşmede açıkça aba altından sopa gösterecek. Artık Kıbrıs (Rum) Cumhuriyetinin eskisi kadar kredisi yok.
Hep beraber göreceğiz, Türkiye 1963/64 Ankara Anlaşması Ek Gümrük Birliği Protokoluna “Kıbrıs Cumhuriyeti’nin tanınmadığına” ilişkin tek taraflı açıklamasını ve yazılı çekincesini koyacak ve Kıbrıs (Rum) Cumhuriyeti’de gıkını çıkaramadan 3 Ekimde müzakereler başlayacak
