TÜRKİYE, AVRUPA gündeminde. |
 |
Prof. Dr. Ata ATUN |
|
Avrupa Birliği Komisyonu’nun 6 Ekim’de açıklayacağı İlerleme Raporu öncesinde Türkiye, Avrupa insanının ve basınının gündemine oturdu. Türkiye’nin üyelik yolunda müzakerelere başlaması konusu Avrupa Birliği tarihinin en ateşli tartışmalarından birini başlattı.
AB, Türkiye’nin AB üyeliği konusunda dörde bölündü.
a) Türkiye’yi AB içinde görmek isteyenler.
b) Türkiye’yi AB içinde görmek istemeyenler.
c) Türkiye’nin AB’ye hazır olmadığına inananlar.
d) AB’nin Türkiye’ye hazır olmadığına inananlar.
AB’nin lokomotifi Almanya’da Sosyal Demokratlar Türkiye’nin üyeliğine ‘yeşil ışık’ yakarken, Hıristiyan Demokratlar ise AB’nin Türkiye’nin üyeliğine hazır olmadığı görüşünde. Alman SPD (Sosyal Demokrat Parti) Genel Sekreteri Klaus Uwe Benneter, Türkiye’ye AB üyeliği konusunda verilen sözlerin yerine getirilmesi gerektiğini söyledi ve sözlerine ”Türkiye’ye onlarca yıldan bu yana verilen vaatler yerine getirilmeli. Eğer AB Komisyonu’nun raporunda Türkiye ile üyelik müzakerelerine başlanması önerilirse, SPD bunu destekleyecektir” görüşünü ekledi.
Alman Hıristiyan Sosyal Birlik Partisi (CSU) Genel Başkanı Edmund Stoiber ise AB’nin Türkiye’yi üyeliğe alabilecek durumda olmadığı görüşünde. Türkiye’nin üyeliği durumunda AB’nin bir siyasi birlikten çok serbest ticaret bölgesine dönüşeceğini öne sürmekte ve ”AB bunu mali açıdan da kaldıramaz. Böyle bir durumda her yıl 20 ila 30 milyar Euro’ya ihtiyaç duyulacaktır. Eğer AB’nin sınırları İran, Irak ya da Suriye’ye dayanırsa kendimizi aşmış oluruz. Biz imtiyazlı bir ortaklık istiyoruz” şeklinde bir görüş ortaya koymaktadır. (Yani biz daha Türkiye’yi içimize almaya hazır değiliz. Alacaksak da Türkiye, işimize geldiğinde AB’nin içinde, gelmediğinde de AB’nin dışında (imtiyazlı üye) olmalıdır diyor).
İsveç Dışişleri Bakanı Laila Freivalds, Türkiye’nin AB üyeliği ile ilgili birçok kriteri yerine getirdiğini ve bu yüzden Türkiye’nin AB üyeliğini desteklediklerini belirtmektedir.
Fransız politikacılar, Türkiye’nin Fransa’dan yapacakları alım ve siparişleri kaybetmemek için açıkça (olumsuz olan) görüşlerini ortaya koyamamaktadırlar ve buna alternatif olarak da “Referandum” yani “Halkın kararı” arkasına saklanmak istemektedirler. Bu güne kadar hiçbir aday ülke için uygulanmamış bir yöntem.
İtalya ve İngiltere kesinlikle “Evet” derken, İspanya ve Avusturya ise kesinlikle “Hayır” demektedir.
Bakalım zaman ve bölgesel-ticari menfaatler neleri gösterecek…
