Rumların Doğalgaz hikayesi
Kıbrıs Rum tarafı, Kıbrıs adasının Kuzey yarısında yaşamlarını sürdüren Kıbrıslı Türkler ile Türkiye’yi yok sayarak tek taraflı ilan ettikleri egemenlikleriyle, tek başlarına anlaşmalar yapmakta, ittifaklar imzalamakta. Tabi burada önemli olan Rumların ne yaptığı değil, üst akılların bölgedeki girişimleri.
Bu üst akıllardan biri Avrupa Birliği (AB). Bunun nedeni de AB’nin yumuşak karnının enerji olması. Bilindiği üzere Avrupa kıtasında artık ne kömür kaldı, ne de başka bir toprak altı zenginliği. Yaşam koşullarının maddi açıdan zorlaşması nedeni ile aileler küçüldü, nüfus artma yerine gerilemeye başladı. Yüzyıllardır sömürgelerinden elde ettikleri varlıklarını tüketme sürecine giren Avrupa, enerji gereksinimini de Rusya’dan petrol ve doğalgaz alarak karşılayabiliyor. Diğer üretici ülkelerden tedarik edilen petrol ve doğalgaz, taşımacılık ve depolama nedeni ile Rusya’nınkinden daha pahalı. Bu mecburi bağ nedeniyle AB’nin boğazına Rusya’nın eli yapışmış durumda. Bu elin birgün boğazlarına basma ihtimalini gözardı edemeyen AB için de Rusya’dan kurtulmak farz olmuş gibi.
Gelelim gaz olayının farklı olaylarla gerekçelendirilerek uzandığı durum ve mecralara; Suriye’nin petrol kaynakları ve üretimi bilinenden çok daha zengin. Petrol yerin sadece 250 metre altında olduğu için çıkarması çok kolay. Ülkede toplam 14 petrol kuyusu var ve üretim 6-7 milyar varil civarında. Kıyaslama yapmak gerekirse, dünyanın en zengin petrol yataklarına sahip olduğu iddia edilen Suudi Arabistan’ın petrol üretimi ise 12 milyar varil düzeyinde. Sadece bu bilgi bile niye Rusya’nın ve ABD’nin Suriye’de olduklarını açıklamakta.
Tüm bu verilerden ağzı sulanan ABD’nin Suriye macerası, Irak gibi başarı ile sonuçlanmadığı gibi tersine fiyasko oldu. Ağababasının hazin girişiminden eli boş dönmesi yüzünden, Suriye’den ümidini kesen AB de perde arkasından düğmeye basmış durumda. (Zaten Güney Kıbrıs Rum Yönetimini tek taraflı olarak AB’ye kabul etmelerinin nedenlerinden biri de Doğu Akdeniz’de, Süveyş kanalının ağzında ve İsrail’den taş atımı uzakta bir yerlerde hükümranlıklarını sürdürmekti.) Protokol 10 ile toprakları içinde kattıkları Kıbrıs adasının Münhasır Ekonomik Bölgesi içinde doğalgaz yataklarının keşfedilmesi, gerçekte pek de tesadüf değil. Hedefi Doğu Akdeniz’de, AB üyesi bir devletin Münhasır Ekonomik Bölgesinden çıkarılacak doğalgazı ve olası petrolü, bir şekilde AB’ye kanalize etmek ve enerji açığını bu şekilde kısmen de olsa gidermek. Geçen yıl İsrail, Kıbrıs Rum ve Yunanistan arasında yapılan anlaşmanın hedefi de bu anlaşma ile varlığı tespit edilen doğalgazın Avrupa’ya taşınması. Bu nedenle de 2018 yılı içinde Kıbrıs Rum, Yunanistan ve İsrail liderleri birkaç kez toplandılar ve 2018 sonunda da EastMed doğal gaz boru hattı projesinin mutabakatını yaparak, imzaları attılar. Uzmanlar şimdilik bu projenin teknik nedenler ve denizdeki derinlikler nedeni ile gerçekleşemeyeceği görüşünde.
İmza atmak, her şey olmuş bitmiş, Rumların korsanlığı da kabul edilmiş demek değil.
Rumlar, korsanca davranıp tek taraflı ilan ettikleri ve Doğu Akdeniz’in önemli bir kısmını kaplayan Münhasır Ekonomik Bölgelerinin, Türkiye ile Anlaşma yapmadan yasallık kazanamayacağını çok iyi biliyorlar. Tek taraflı ilan ettikleri Münhasır Ekonomik Bölgelerini zorla Kıbrıslı Türklere ve Türkiye’ye kabul ettirmek için de İsrail, Mısır, İtalya, Fransa ve Yunanistan’la çeşitli başlıklar altında sadece kağıt üstünde geçerli olan anlaşmalar yapmak yoluna gidiyorlar. Güya gözdağı verip, Türkiye ile mücadeleye girecekleri, ne pahasına olursa olsun bu ülkelerin kendi yanlarında olduğu mesajını vermeye çabalıyorlar.
Neyse ki, Türkiye’nin eşzamanlı olarak Karadeniz, Ege ve Akdeniz’de gerçekleştirdiği “Mavi Vatan” tatbikatı Rumları pembe hayallerinden uyandırmış durumda. Tatbikatın ardından ani bir aydınlanma gelmiş, ABD, AB ve doğal gazla ilgili diğer ülkelerde de aynı farkındalık oluşmuş gibi. ABD ve AB borsalarında faaliyet gösteren şirketler, başta Exxon olmak üzere, çekincelerini şirketlerinin bağlı oldukları devletlere ve hisse kaydını yaptırdıkları borsalara bildirmiş durumdalar. Borsa yönetimi izin vermediği müddetçe tek bir kuruş dahi harcayamayacaklarını çok iyi biliyor yatırımcı firmalar.
İçine girilen bu aşamada tek çare, son 56 yıldır sürmekte olan Kıbrıs sorununun bir şekilde, AB’nin Kıbrıs adasının tümünün üzerindeki hükümranlığının kalıcı olacağı ama Kıbrıslı Türklerin ve Türkiye’nin de itiraz etmeyeceği, Kıbrıslı Türkleri Rumların saldırılarından koruyacak garantilerin ve Türkiye’nin garantörlüğünün de devam edeceği bir yöntemle çözmek. Bundan sonraki aşamada neler olacağını hep birlikte göreceğiz ve yaşayacağız.
Prof. Dr. (İnş. Müh.), Dr. (Ulus. İliş.) Ata ATUN
Akademisyen,
KKTC III. Cumhurbaşkanı Politik Danışma
KKTC’ye Hocalı Soykırım Anıtı dikilmeli
1992 yılının 25 Şubat’ı 26 Şubata bağlayan gecede ve o meşum günün sabahında Azerbaycan’ın Dağlık Karabağ bölgesinin en önemli kenti olan Hocalı’da yaşanan soykırım, insanlığın yüz karası. 20. Yüzyılın insani değerleri ile hiç bağdaşmayan bir cinayetler serisi.
Hocalı Soykırımını değerlendirmek için geçmişini iyi bilmek gerekiyor.
1988 yılında Ermenistan kendi topraklarında yaşayan Azerbaycan Türklerini trenlere doldurup Azerbaycan’a gönderince, Azerbaycan hükümeti de, Azerbaycan’ın Sumgayıt ve Bakü şehirlerinde yaşayan Ermenileri mütekabiliyet prensibi ile Ermenistan’a gönderdi.
Dönemin Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği (SSCB) Başkanı Mihail Gorbaçov, 25 Temmuz 1990’da yayımladığı bir kanun ile SSCB kanunları dahilinde olmayan silahlı grupların kurulmasını yasakladı ve kanunsuz olarak saklanan silahlara el konuldu. Bu kanunla birlikte Azerbaycan’ın bütün bölgelerinde av silahları da dahil olmak üzere tüm ateşli silahlar toplanırken Dağlık Karabağ’da bu görevi yerine getirenler, Azerbaycan Türklerinden silahlarını toplarken, bilinçli bir şekilde Ermenilerdeki silahları toplamadılar. 1990 yılının Ağustos ve Eylül aylarından itibaren Ermeniler saldırılarını doğrudan Azerbaycan Türklerine yöneltmeye başladılar.
Bu saldırılar sonucunda yaklaşık 186 bin Azerbaycan Türk’ü, Ermenistan’dan Azerbaycan’a gitmeye zorlanırken, Ekim 1991’de Azerbaycan Türklerinin yaşadığı ve silahları toplanmış bir köye saldıran Ermeniler, köyü ele geçirdiler.
1991 yılında Azerbaycan Parlamentosu’nun halktan gelen baskılar karşısında Dağlık Karabağ’ın özerk bölge statüsünü ilga etmesine karşılık Dağlık Karabağ Parlamentosu bir referandum düzenleyerek cevap verdi ve çoğunluğu Ermenilerin oluşturduğu bölgede yapılan referandum sonucunda Dağlık Karabağ Parlamentosu bağımsızlığını ilan etti. 1992 yılı başında da SSCB birlikleri de bölgeden çekildi.
Hocalı Katliamı, Rus askerlerinin desteğiyle 25–26 Şubat 1992’de güçlü silahlarla donatılmış Ermenistan silahlı kuvvetleri ile Hankendi’nde konuşlanmış bulunan Albay Zarvigarov komutasındaki 366’ncı Rus Motorize Alayının desteği ile gerçekleştirildi.
26 Şubat gecesi Rus motorize alayının tanklarından açılan top ve roket saldırıları ile Hocalı Havaalanı kullanılamaz hâle getirilerek kentin dış dünya ile ilişkisi tamamen kesildi. Savunmasız kalan kente giren Rus destekli Ermeni askerleri, çocuk, yaşlı, kadın, bebek demeden birçok insanımızı vahşîce katlettiler.
936 km2’lik alana sahip ve 2,605 aileden ibaret 11,356 kişinin yaşadığı Hocalı kenti 26 Şubat 1992 tarihinde yüzyılın en acımasız soykırımına maruz kaldı ve kasaba tamamıyla yok edildi. Hocalı bu katliamın yaşandığı sırada Azerbaycan Silahlı Kuvvetlerinin koruması altında değildi ve tamamen savunmasız bir durumdaydı. Kentte dağınık halde, elinde hafif silahlar bulunan 150 kişi bulunmaktaydı. Azerbaycan Silahlı Kuvvetleri Hocalı halkına maalesef yardım edemedi ve hatta uzun süre cesetlerin alınması bile mümkün olmadı.
Saldırılar sonucu 613 Azerbaycan Türk’ünün hayatını kaybettiği resmî olarak açıklandı. Ancak kayıp sayısı bu rakamların çok çok üstünde. 56 hamile kadın karnı yarılmış durumda bulundu. Bu alçak saldırıda 487 kişi ağır yaralanırken, 1275 kişi ise rehin alınmış, geri kalan nüfus da bin bir zorlukla canını kurtarabildi.
1963-1974 yılları arasında Kıbrıs adasında, Kıbrıslı Rumlar bizlere, Kıbrıslı Türklere de soykırım uyguladılar. Şehitler verdik, evlerimizi, köylerimizi, taşınır, taşınmaz varlıklarımızı ve en önemlisi de geleceğimizi kaybettik. Soykırım ne demektir çok iyi biliyoruz biz Kıbrıslı Türkler.
Aradan yirmi yıldan fazla bir zaman geçtikten sonra da Ermenilerin, Dağlık Karabağ’da Türk olmaktan başka hiçbir suçları olmayan, savunmasız ve masum soydaşlarımıza uyguladıkları bu vahşeti ve soykırımı unutmamak, bizlerden sonraki kuşaklara taşımak, her an anmak ve içimizde hissetmek için KKTC’de “Hocalı Soykırımı Anıtı” dikmemizin zamanı gelmiştir zira onları en iyi biz anlayabiliriz.
Prof. Dr. (İnş. Müh.), Dr. (Ulus. İliş.) Ata ATUN
Akademisyen,
KKTC III. Cumhurbaşkanı Politik Danışmanı
Bu hafta 20 Şubat, Çarşamba saat 16.30’da yayınlanan Diyalog TV’deki programımda başarılı sunucu MERT ÖZDEŞ ile CB Akıncı’nın Meclisi bilgilendirmesini, Anastasiadis’in 4 Temmuz Belgesini ve haftanın diğer önemli konularını değerlendirdik. Cuma akşamı 20.00’de ve haftanın değişik günlerinde, farklı zaman dilimlerinde programın tekrarı yayınlanacaktır.
İzlemenizi tavsiye ederim.
İzleme adresi: https://www.facebook.com/diyalogtv/videos/639692233129895/
Kıbrıslı Rumların Bizans entrikaları
Güney Kıbrıs Rum Yönetimi, mevcut durumu devam ettirmek ve dönemin Kıbrıs Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Makarios tarafından “Zorunluluk Doktirini” gibi hiçbir geçerliliği olmayan bir mahkeme kararının arkasına saklanarak ele geçirdiği sözde Kıbrıs Cumhuriyetini elde tutmak için, her tür yolu -etik ve yasal olup olmadığına bakmaksızın- deniyor.
Crans Montana’da 30 Haziran 2017 tarihinde çöken müzakerelerin sorumluluğu Güney Kıbrıs Rum Yönetimine ve dolayısıyla Rum lider Anastasiadis’in sırtına yüklenince, Anastasiadis kendi aklınca bir çıkış noktası yaratmaya çalıştı. Seçtiği yol ise akılları bulandırmak ve belge karmaşası yaratmak oldu.
2018 yılında yapılan seçimlerde tekrar Güney Kıbrıs Rum Yönetimi Başkanı seçilince önce sanki de Crans Montana’da yayınlanan belgelerin içinde “Sıfır Asker, Sıfır Garanti” tezini, kabul edilmiş ve yer almış gibi yaymaya başladı. Arkasından da Kıbrıslı Türklerin “Eşitlik, kararlarda belirleyici oy ve devlet yönetimine etkin katılım” isteklerini “Kurulacak Devletin İşlerliğine engel teşkil edeceği” iddiası ile yeni devletin bu eşitlik nedeni ile “İşleyebilir bir Devlet” olmayacağı savını yaymaya başladı.
Aklınca, Crans Montana görüşmelerinin çökmesinin nedenlerini Kıbrıslı Türklere ve Türk tarafına yüklemek için “Türk askerinin tümü ile geri çekilmesi, garantilerin kaldırılması ve siyasi eşitliği kabul etmemeleri sebebiyle Crans Montana görüşmeleri çökmüştür” iddiasını ilgili taraflara kabul ettirmeye çalıştı.
Tüm bunları ilgili taraflar yutmayınca son çareyi “Belge karmaşası yaratarak sorundan kurtulma” yolunda buldu.
Anastasiadis’e göre BM Genel Sekreteri Antonio Guterres’in 30 Haziran 2017 tarihinde Crans Montana’da taraflara sunduğu “Guterres Çerçevesi”nde altı başlık var. Bu başlıkların içinde Güvenlik ve Asker konusu yer alsa da BM Genel Sekreterinin “Güvenlik ve asker konularını sizin görüşme yetkiniz yok. Bunu ancak Garantörler kendi aralarında görüşüp sonuçlandırabilirler” tavsiyesi bulunmakta. Anastasiadis’in “sıfır asker, sıfır garanti” iddiası da BM Genel Sekreterinin bu görüşünden sonra geçerliliğini tamamen kaybetmiş oldu.
BM Genel Sekreteri, Crans Montana’da “varılacak çözümün hangi alanlarda nasıl uygulanacağına değinen” resmiyet içermeyen bir “Non Paper” sundu. Tarafların hiçbirinin açıklamadığı bu belgeyi, bir başka amaçla Yunanistan Dışişleri Bakanı Nikos Kotzias açıkladı. İşin garip yanı söz konusu belge, müzakereler çöktüğü için taraflar arasında hiç görüşülemedi ve bir kenara atıldı.
Tüm bu gelişmelerden sonra köşeye sıkışacağını hisseden Anastasiadis 4 Temmuz tarihinde BM Genel Sekreterine “Sıfır asker, sıfır garanti olmazsa masaya oturmam” “mealinde bir mektup yazarak gönderdi.
İşte Anastasiadis’in Crans Montana’da “Sıfır asker, sıfır garanti talebimiz kabul edildi” iddiası bu mektuptan kaynaklanmakta. Güya kendisinin yazdığı bu mektupla içeriği BM Genel Sekreteri tarafından kabul edilmiş ve uygulamaya konmuş da Türk tarafı kabul etmemiş ve kendisi de bu nedenle müzakerelerin çökmesinden de sorumlu değilmiş.
Tam da Kıbrıs Türkçesi ile “Hikayeden zurna!” Elle tutulur, ciddiye alınacak en küçük bir tarafı bile yok.
Şimdi de suçlamalardan yılan Anastasiadis, 4 Temmuz’da dönemin BM temsilcisi Eide’nin kendilerine söz konusu bu “Non Paper” olarak addedilen belge ile ilgili açılım yaptığını ve bunun tutanaklarda olduğunu ama bu tutanakların kaybolduğunu iddia etmeye başladı.
Belli ki Kıbrıslı Rum lider kendi kazdığı kuyuya düştü ve düştüğü çukurdan kurtulmak için her yolu, her yalanı deniyor. Bakalım bu yalan rüzgarı kendisini bu defa nereye savuracak!
Prof. Dr. (İnş. Müh.), Dr. (Ulus. İliş.) Ata ATUN
Akademisyen,
KKTC III. Cumhurbaşkanı Politik Danışmanı
Rumlar eşit haklara dayalı devlet istemiyor
Güney Kıbrıs Rum Yönetimi başkanı Nikos Anastasiadis, Kıbrıs müzakereleri sonucunda bir anlaşmaya varılabilecekse, kurulacak devletin Kıbrıslı Rumların salt yönetimi ve denetimi altında olması gerektiğini söylüyor.
Cumhurbaşkanı Mustafa Akıncı’nın Politis’te birkaç gün önce yayınlanan röportajıyla verdiği, “siyasi eşitlik netleşmeden garantiler konusuna girmek niyetinde olmadığı” mesajına, G. K. Rum Yönetimi Başkanı Nikos Anastaiadis’in yanıt olarak yaptığı açıklamadaki “Akıncı siyasi eşitlik ile merkezi hükümetin veya diğer kurumsal organın her kararında olumlu oy kast ediyorsa, üzgünüm ama bu siyasi eşitlik değil aksine siyasi eşitsizlik yaratır; çünkü bir toplumun diğerine dayatma yapmasına olanak tanır” sözleri, ‘kurulacak devlette sadece Rumların söz sahibi olması gerektiği’ şeklindeki niyeti vurgulamakta.
Rum lider Anastasiadis bu açıklaması ile açık ve net olarak “Biz sizi idare edeceğiz ve sizin hiçbir seviyede yönetime katılmanız ve itiraz hakkınız olmayacak” demekte.
Anastasiadis’in “…. bu siyasi eşitlik değil aksine siyasi eşitsizlik yaratır; çünkü bir toplumun diğerine dayatma yapmasına olanak tanır” açıklaması tersine okunursa;
“Kıbrıs Rum halkı her istediğini Kıbrıs Türk halkına dayatabilir. Kıbrıslı Türk halkı, Rumların bu dayatmasını ve tek taraflı kararını, çıkarlarına, egemenliklerine, yönetim haklarına ve kişisel menfaatlerine karşı olsa dahi kabul etmek zorundadır ama Kıbrıs Türk halkı, Kıbrıs Rum halkına hiçbir kararı dayatamaz” anlaşılmaktadır.
Anastasiadis açık ve net olarak diyor ki;
“Kıbrıs Rum halkı ile Kıbrıs Türk halkının ortak kuracağı devlette halkların siyasi eşitliği olamaz. Kıbrıs Rum halkı kurulacak devlette tek söz sahibi olacaktır ve Kıbrıs Tük halkı da Rumlar neyi isterlerse, neyi kararlaştırırlarsa, bu karar veya da uygulama Kıbrıslı Türklerin aleyhine dahi olsa, özgürlüklerini de kısıtlasa, Avrupa Birliğinin temel taşlarından birisi olan Dört Özgürlüğü dahi Yunanistan’da halen uygulanmakta olduğu gibi ortadan kaldırsa, Kıbrıslı Türkler bunu kabul etmek zorundadır.”
“Bozacının şahidi şıracı” demişler. Anastasiadis’in ruhani başkanı olduğu DİSİ adlı siyasi partinin başkanı Neofitu’nun “yeniden birleşme yolu, ancak tarafların karşılıklı olarak birbirinin kaygılarına kulak verdiğinde açılır. Kıbrıslı Türkler Kıbrıslı Rumların haklı endişelerine kulak vermelidir” açıklamasında Neofitou, “Kıbrıslı Türklerin endişeleri ve 1963 yılından beridir çektikleri sıkıntılar, acı ve gözyaşı çok önemli değil. Önemli olan biz Kıbrıslı Rumların endişeleridir. Kıbrıslı Türkler bunu anlamalı ve Garantörlüğün kaldırılmasına onay vermelidirler.” demeye getiriyor bozacı Anastasiadis’in şahidi ve tastikçisi olan şıracı Neofitiu.
ABD Başkanı Trump’ın, BM ile ilgili politikasının içinde ısrarlı bir şekilde BM Barış Gücü ile ilgili olarak ortaya koyduğu “maliyetin ekonomik yükünün daha adil bir şekilde paylaşımı, barış güçlerinin stratejik bir şekilde gözden geçirilmesi, ekonomik kesintiler, gelişmelere bağlantılı olarak misyonların kısıtlamaya gidilmesi veya kaldırılması ve misyonunun süresinin, problemlerin çözümünü hedefleyen politik gelişmelerle ilişkilendirilmesi” sözlerinin özellikle Kıbrıslı Rumlar tarafından dikkate alınması gerekiyor.
Anastasiadis’in müzakerelerin sonucunda “üniter Rum Devleti” kurmak stratejisinin ABD’nin BM ve BM Barış Gücü ile ilgili yeni politikasına takılacağı kesin. ABD Başkanının yeni BM politikasına göre ABD, BM’nin Barış operasyonlarına yıllardır yüzde otuzlara yakın koyduğu katkıyı kaldırmak ve ABD Bütçesini bu milyarlarca Dolar tutarındaki mali yükten kurtarmak düşüncesinde. Bu nedenle de BM Barış Gücünün görev yaptığı sorunlu ülkelere “Ya anlaşın, ya da artık ben yokum, başınızın çaresine bakın” diyor açık ve net olarak.
Anastasiadis’in, geçmişte Kıbrıslı Türklere karşı yaptıkları tüm saldırı, katliam ve dört özgürlük kısıtlamalarına rağmen hala daha “Kıbrıslı Türkleri Rumların saldırılarından korumuş olan garantörlüğün kaldırılması ile Türk Askerinin adayı terk etmesini istemesi buna ilaveten Kıbrıslı Türklerin siyasi eşitlik haklarına sahip olmasına karşı çıkması” müzakerelerin daha başlamadan biteceğinin habercisi.
Belli ki, ABD’nin önerdiği gibi, müzakerelerin sonunda kendi başımızın çaresine bakmak seçeneği ile karşı karşıya kalacağız. Zaten 13 Şubat 1975 tarihinde “Kıbrıs Türk Federe Devletini kurmakla ve 15 Kasım 1983 tarihinde de Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetini ilan etmekle seçeneklerimizi ortaya koymuştuk. Bize kalacak olan KKTC’yi güçlendirmek ve yaşamasını sağlamak olacak, ister tanınarak, ister Türkiye ile birlikte, el ele, kol kola, gönül gönüle…
Prof. Dr. (İnş. Müh.), Dr. (Ulus. İliş.) Ata ATUN
Akademisyen,
KKTC III. Cumhurbaşkanı Politik Danışman
